Po czym poznać, że tekst ma ukryte znaczenie a nie tylko nadajemy mu znaczenie? Przyjmując analogię do pracy kryptologa. Po czym poznaje on, że ma do czynienia z kodem, a nie jedynie bezsensownym ciągiem znaków? Pierwszą rzeczą, której poszukuje kryptolog są powtórzenia. Następnie szuka on coraz bardziej złożonych struktur. Im geometria powtórzeń jest piękniejsza, bardziej harmonijna, tym mniejsza szansa na to, że zajmujemy się jedynie własnymi fantazjami.
Zasada pierwsza zatem brzmi: muszą istnieć powtarzające się samoodnoszące identyczności. Jeśli w świętym tekście słowo thelema (wola) = 93, Agape (miłość) = 93. Dwie te idee odnoszą się do siebie tworząc sensowne znaczenie i znajdziemy liczne tego typu powtórzenia, mniejsza szansa, że jest to tylko przypadek.
Zasada druga brzmi: musimy być konsekwentni. Sprawdzić trzeba wszystkie słowa, których wartość w tekście równa się 93. Jeśli bowiem skupiamy się tylko na tych ideach, które nam pasują, narażamy się na błąd heurystyczny. Podobnie robią osoby kierujące się stereotypami – „wszyscy Polacy kradną” – skupiają się tylko na tych informacjach medialnych, które potwierdzają ich uprzedzenie, nie znając całości danych statystycznych.
Zasada niewariantności tekstu. Jeśli będziemy sprawdzać wartość słowa 93 w 7 tysiącach tłumaczeń świętego tekstu, to rozmywa się granica między przypadkiem a wzorem. Najprawdopodobniej znajdziemy wszystkie nasze wybujałe fantazje w tekście. Dlatego ortodoksyjni kabaliści uznają jedynie język hebrajski za właściwy do uprawiania kabały.
Zasada naturalnej relacyjności i hermeneutyka. Tekst ma ukryte znaczenie, jeśli te ukryte znaczenia tworzą jakieś związki między sobą. Mamy do czynienia z nieświadomą siecią znaczeń, którą geniusz utkał nie zdając sobie z tego sprawy. My poznając te idee, zmieniamy własne pojęcia. Zmieniamy siebie. Zarówno poznajemy tajemne prawdy, jak i je tworzymy.
Zasada powtarzających się samoodnoszących się struktur. Zasada ta mówi tylko tyle, że nasze samoodniesienia powinny tworzyć piękną harmonijną geometrię.
Zasada pragmatyczna. Idee nie powinny mieć tylko znaczenie, ale powinny czynić nasze życie lepszym.
